تحقیق جایگاه صلوات در اندیشه اسلامی

در ذكر مواطن و مواقف و مواضعي كه فرستادن صلوات، تأكيدش بيشتر است.
اول:
در هر جائي كه اسم مبارك آن سرور ـ عليه و آله الصلوه و السلام ـ برده
شود، خواه خود مذكور نمايد، و خواه از كسي بشنود، كه در آن مقام، فرستادن
صلوات واجب است. و در فصل دوم، تحقق آن مذكور شد.
و مراد اين است: از
ياد كردن و شنيدن اسم مبارك آن حضرت، فرستادن صلوات واجب مي‌شود، خواه ذكر
كردن و شنيدن واجب باشد يا نباشد؛ چنانكه در خواندن و شنيدن آية عزيمه،
سجده واجب مي‌شود، اگر چه خواندن و شنيدن آن واجب نباشد.
دوم: در ابتداء
هر كلامي كه آن را قدري باشد. و علماء خطبه‌اي را كه مشتمل بر حمد و ثناء
الهي و صلوات بر رسول ـ صلي الله عليه و آله ـ نباشد، آن را «ابتر»
مي‌گويند و مي‌نامند، يعني مقطوع از خير و فايده. و عامه از رسول خدا
صلي‌الله و عليه و آله ـ روايت كرده‌اند كه فرمود:
« هر كلامي كه در آن، به ذكر خدا و درود بر من ابتدا كرده نشود، آن كلام، ابتر ـ يعني از خير، مقطوع ـ بود».
سوم: در ابتداء وضو.
و عامه از اميرالمؤمنين ـ عليه‌السلام ـ روايت كرده‌اند كه رسول خدا ـ صلي‌الله و عليه و آله و سلم ـ فرمود كه:
«يا علي چون خواهي وضو بسازي، بگو: بسم‌الله و الصلوه علي رسول ‌الله»
چهارم: عامه از رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ روايت كرده‌اند كه فرمود:
«
چون از وضو فارغ شويد، بگوئيد: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له، و
اشهد ان محمداً عبده و رسوله. و بعد از آن صلوات فرستيد. و چون چنين كنيد،
گشاده مي‌شود براي شما درهاي رحمت».
پنجم: عامه از اميرالمؤمنين ـ عليه‌السلام ـ روايت كرده‌اند كه فرمود:
« اذا مررتم بالمسجد فصلوا علي النبي صلي الله عليه و آله»
يعني: هر گاه مرور كنيد به مسجدي، صلوات فرستيد بر پيغمبر ـ صلي‌الله عليه و آله ـ.
و اين حديث را به دو طريق معني كرده‌اند:
يكي آنكه «بالمسجد» به معني « في‌المسجد» باشد، يعني هر گاه داخل در مسجد شويد، صلوات فرستيد …